ام سال عراق عید ندارد. جان زینب بیا!
عید را وقتی می نویسم که تو آمده باشی و جنگ تمام شده باشد.
پ.ن : چرا از کشته های مظلوم پاریس و ترکیه حرفا زده میشه. شمع ها روشن و اشک هایی روان و پست های جانسوز و.... اما سوریه و عراق؟!!! چون زیاد شدن سِر شدیم؟! یا چون عرب و ما نژاد پرست و کوفت و زهرمار برامون مهم نیست؟! شایدم چون اروپایی و غربی و فلان نیستن؟! شاید هم جوی راه نیفتاده که ما رو بگیره، هوم؟!
هر کجای این دنیا هر آدمی که بی گناه کشته شود. بخوابد و یهو کشته شود. آشپزی کند و یهو کشته شود. کاسبی کند و یهو کشته شود. عروسک بازی کند یهو کشته شود. دوچرخه سواری کند و یهو کشته شود و.... دردناک است و تعددش نه تنها باعث سِر شدن ما نمی شود بلکه آتش ناراحتی مارا بیشتر می کند. جنگ ادامه دارد و قربانی های بی گناه اعم از دختر بچه و پسر بچه و.... زیاد. و هیچ وقت این اتفاق عادی نخواهد شد. همان جوری که شهید شدن مدافعین عادی نخواهد شد. و هیچ گاه این تعدد باعث سکوت ما نمی شود. از دفاع کردن حتا به اندازه ی یه پست یا هرچی که در توان است خسته نخواهیم شد و دست هم نمی کشیم. همان جوری که کلی شهید می دهیم و باز سربازی برای جنگیدن داریم و کسی خسته و نا امید نمی شود.
بچسبد به :
مقام های عراقی امروز (دوشنبه) اعلام کردند که دست کم 213 نفر در حمله انتحاری داعش در بغداد کشته شدند.
نخست وزیری عراق روز گذشته سه روز عزای عمومی در این کشور اعلام کرد.
